Mihajlo Pupin (1858 - 1935),

bio je naučnik, pronalazač, profesor na Univerzitetu Kolumbija, nosilac jugoslovenskog odlikovanja Beli orao Prvog reda i počasni konzul Srbije u SAD. Bio je i jedan od osnivača i dugogodišnji predsednik Srpskog narodnog saveza u Americi. Takodje je dobio i Pulicerovu nagradu (1924) za autobiografsko delo "Od pašnjaka do naučenjaka"

Dobitnik je mnogih naučnih nagrada i medalja, bio je član Francuske akademije nauka, Srpske kraljevske akademije, predsjedniuk Njujorkške akademije nauka, predsjednik američkog saveza za napredak nauke i počasni doktor 18 univerziteta. Po njemu je pored ostalog dobio ime i beogradski institut koji se od 1946. godine zove Mihajlo Pupin.

Jovan Sterija Popović(1806 - 1856)

rodjen je u Vršcu i po ocu Steriji je cincarskog porekla. Prvi i najveći srpski komediograf 19. veka. Bio je takođe dramski pisac, romanopisac i pesnik. Diplomirao je pravo u Slovačkoj. Imao je ključnu i inicijatorsku ulogu u razvoju srpske kluture, ne samo kao pisac, vec i kao osnivač važnih institucija kulture, Srpske akademije nauka i Narodnog muzeja. Bio je načelnik Ministarstva prosvete. Rano se okušao kao pisac tragedija s nacionalnoistorijskom tematikom (Miloš Obilić), a posebno su značajne njegove komedije satiričnog toma: Kir Janja, Pokondirena tikva, Laža i paralaža, Zla žena, Beograd nekad i sad, Rodoljupci...

Nikola Pašić(1845 - 1926),

veliki srpski državnik Nikola Pašić bio je poreklom iz poznate cincarske porodice Pasku. Preci su mu bili Cincari iz sela Rogačeva u blizini Tetova. Bio je predsednik Radikalne stranke, gradonačelnik Beograda, predsednik vlade i ministar inistranih poslova Srbije.Smatraju ga najvećim državnikom Srbije.

Vladan Đorđević (1844 - 1930),

lekar, književnik i političar, predsednik ministarskog saveta (vlade) i sanitetski pukovnik.. Osniva Srpsko lekarsko društvo (1872) i pokreće časopis "Srpski arhiv za celokupno lekarstvo" (1874). Od 1873. je lični lekar kneza Milana. Jedan je od glavnih osnivača Crvenog krsta u Srbiji (1876).

Cincar Janko Popović,

rođen 1779. godine u Ohridu, umro 1834 u Ćupriji, ukopan u manastiru Ravanica. Bio je trgovac, a zatim ustanički vojvoda. Istakao se pri zauzimanju Beograda. Jedna ulica u Beogradu nosi njegovo ime.

Naum Krnar - Moskopoljac,

bliski saradnik i pomoćnik Karađorđa. Rođen je u Moskopolju, oko 1780. godine. Po etničkoj pripadnosti je bio Cincarin. Poreklom je iz imućne trgovačke porodice. U mladosti je stekao solidno obrazovanje. Govorio je više jezika. Prvi srpski ustanak ga zatiče u Beogradu kao uglednog i prilično bogatog trgovca. Trgovao je kožom i krznima. Naum Krnar je bio član Heterije, tajnog udruženja koje se borilo za oslobađenje i ujedinjenje balkanskih hrišćanskih zemalja, a čiji je jedan od istaknutih vođa bio i Riga od Fere.

Nauma Krnara i njegovu ulogu u ustaničkom pokretu srpska istoriografija je, naizgled, sistematski zanemarivala. Najčešće se pominje kao Karadjordjev "momak", ili pisar, u najboljem slučaju. činjenice, medjutim, govore da je njegova uloga bila mnogo značajnija. Verovatno je, kao poverenik Heterije, na Karađorđa vršio odlučujući politički uticaj i bio mu politički i diplomatski savetnik. O važnosti koju mu je turska vlast pridavala svedoči i činjenica da je i njegova glava, kao i Karađorđeva, putovala za Carigrad.

Konstantin Koča Popović (1908 - 1992),

je bio školovani oficir i filozof, istaknuti nadrealistički pesnik, književnik, partizanski vojskovodja, jugoslovenski diplomata i narodni heroj Jugoslavije.Koča je bio poručnik španske republikanske armije, a potom komandant čuvene Prve proleterske brigade (kasnije Prve proleterske divizije) tokom narodnooslobodilačke borbe Jugoslavije. Nakon rata je bio načelnik Generalštaba JNA, šef jugoslovenske diplomatije te potpredsjednik SFRJ. Sedamdesetih godina povlači se iz političkoga i javnog života usled čistke "liberala" u Srbiji.

Filota Fila,

File potiču sa Krfa. Pocetkom 18. veka prelaze u Janinu. Početkom 19.veka, za vreme Ali Paše, koji je pljačkao i proganjao cincarski narod, Filotini preci su pobegli na sever, u Bitolj. Po nacionalnosti su Cincari. Filota je bio odličan advokat. Branio je optužene za krvne delikte i bio je veliki protivnik smrtne kazne.

CINCAR-MARKOVIĆ, Aleksandar,

diplomata. Rođen u Beogradu 1889, umro 1952. Gimnaziju završio u Beogradu. Diplomirao na Pravnom fakultetu (1911). Slušalac na pravnim fakultetima u Frajburgu i Berlinu. Doktorirao u Francuskoj. Sekretar u Ministarstvu inostranih dela od kraja 1918. Na Konferenciji mira u Parizu član Sekretarijata delegacije Kraljevine SHS, sekretar Nikole Pašića. Konzul Kraljevine SHS u Zadru od juna 1921. Konzul u Trstu od jula 1921. Prvi sekretar, potom savetnik poslanstva u Tirani od jula 1923. do maja 1925. Učesnik ratova 1912-1918. kao borac, rezervni oficir.

Šef Balkanskog odseka u Ministarstvu inostranih dela 1925-1926. Otpravnik poslova u Budimpešti od juna 1926. Savetnik poslanstva u Parizu od jeseni 1926. Savetnik poslanstva u Sofiji od maja 1927. Savetnik poslanstva u Beču od avgusta 1928. Savetnik poslanstva u Parizu od 1930. Poslanik u Sofiji 1934-1935. Poslanik u Berlinu 1935-1939. Ministar inostranih poslova od 5. februara 1939. do 27. marta 1941.

član i generalni sekretar delegacije Kraljevine SHS u Rapalu 1920. i Santa Margariti 1922.
Učesnik pregovora o pristupanju Jugoslavije Trojnom paktu 1941. Potpisnik akta kapitulacije jugoslovenske vojske 17. aprila 1941. Tokom okupacije ostao u zemlji.

Miša A. Anastasijević ( 1803 - 1885), rođen u Poreču, umro u Bukureštu. Otac Anastas, trgovac, po narodnosti Cincarin i majka Ruža rano su umrli. Sa tri godine života on je ostao siroče. Postao je čuveni trgovac i brodovlasnik, u dunavskoj plovidbi učestvovao sa svoja 74 plovna objekta. Knez Miloš mu je 1838. godine dodelio titulu "dunavskog kapetana". Veliku zgradu na Studentskom trgu u Beogradu, zvanu kapetan Mišino zdanje, poklonio je državi. Sada je ta zgrada Rektorat Beogradskog univerziteta.

Jovan Jovanović Zmaj (1833 - 1904) Jedan od najvećih srpskih pesnika, lekar po profesiji. Poznat je po svojim nenadmašnim pesmama za decu. Prevodio je Getea i Hajnea, Puškina i Ljermontova.

Petar Ičko (1775 - 1808),

rođen u Katranici, današnja Grčka. Radio kao diplomatski predstavnik Turske u Berlinu. živi kao trgovac u turskom Beogradu, gde je krajem 18. veka bio starešina trgovaca. Tokom Prvog srpskog ustanka (1804.) podržavao ustanike i kao njihov predstavnik sa Portom je sklopio (1806-1807) poznati Ičkov mir.

Borislav Pekić (1930 - 1992)

Jedan od najznačajnij srpskih književnika 20. veka, romansijer, dramski pisac,filmski scenarista i akademik SANU.

Jelisaveta Načić (1878 -1955) ,

prva žena diplomirani arhitekta u Srbiji. Od mnogobrojnih arhitektonskih ostvarenja koja je projektovala i realizovala, ističu se Osnovna škola kod Saborne crkve kasnije nazvane "Petar Prvi", stepenište preko puta francuske ambasade u Beogradu, prvu bolnicu za tuberkulozne bolesnike i mnoge druge.

Draginja Draga Ljočić (1855 - 1926),

Bila je prva Srpkinja doktor medicine u Srbiji. Studije je završila u Cirihu Kao student, sa činom sanitetskog poručnika, učestvovala je u srpsko-turskim ratovima (1876 -1878). Po završetku studija vratila se u Srbiju i radila kao privatni lekar u Beogradu. U srpsko-bugarskim ratovima (1885-1886) bila je jedini lekar u Državnoj bolnici u Beogradu, učestvovala u balkanskim ratovima (1912-1913) i Prvom svetskom ratu (1914-1918). Bila je redovni član SLD od 1880.

Marija Prita (1866-1954),

je medu prvim žena rodenim u. Vojvodini koja je završila medicinski fakultet u Cirihu 1893. Bila je druga žena lekar u Srbiji. Nije radila u Vojvodini već u Šapcu, Beogradu, Švajcarskoj i Francuskoj. Dok je živela u Beogradu bila je aktivna članica Materinskog udruženja, predsednica Društva beogradskih ženskih lekara i jedna od osnivačica ženske stranke u Kraljevini SHS.

Lazar Paču,

Potice iz svešteničke porodice koja se sa juga doselila u Austrougarsku sa patrijarhom Čarnojevićem. Otac Stefan bio je paroh, a majka je poticala iz porodice kojoj je pripadao i Milos Cvetić, poznati dramski pisac i glumac. Po ocu Stefanu je cincarskog porekla.

Studije medicine zapoceo je u Cirihu, gde se pridruzio bakunjistickom krugu i upoznao Svetozara Markovića, Vasu Pelagića i buduće rukovodstvo Radikalne stranke: Nikolu Pašića, Peru Todorovića i Peru Velimirovića. Tu je sreo i Lenku Zaho, kojom se kasnije venčao.

Studije je prekinuo 1878. godine, kada je, zajedno sa Perom Todorovićem, osnovao list "Straza" u Novom Sadu, ali ih je vlast ubrzo proterala. Paču je zatim okončao studije medicine u Berlinu i doktorirao tezom o reumatskim oboljenjima.

U Beogradu je otvorio lekarsku ordinaciju i od nje živeo tokom 1880-tih godina. Učestvovao je u osnivanju Narodne radikalske stranke 1881. godine i postao član glavnog odbora. Pisao je za "Samoupravu", list Radikalne stranke. Važna je njegova serija nepotpisanih tekstova u kojoj je pokušao da odgovori na kritiku Mite Cenića da je Radikalna stranka napustila ideologiju Svetozara Markovića.
Kada je radikalna vlada 1889. godine nacionalizovala monopole duvana i soli, za upravnika drzavnih monopola postavljen je Paču i bio to do 1893, kada je smenjen od strane liberalne vlade. Upravnik monopola je i 1893-1894. i 1897-1898. godine. U medjuvremenu bio je komesar Narodne banke i direktor Beogradske zadruge (banka).
Po promeni dinastije 1903. godine i dolasku radikalskih stranaka na vlast, Lazar Paču je ministar finansija u tri perioda: januar 1904 - maj 1905, april 1906 - januar 1908 i avgust 1912 - oktobar 1915 godine. Iz ovog perioda Pacu je ostao zapamćen, po nekoliko anegdota, kao škrt ministar finansija, mada je i pod njim budžet brzo rastao. Važna je njegova uloga u tzv. carinskom ratu sa Austrougarskom, zaključenju novih spoljnih zajmova Srbije i finansiranju balkanskih ratova i početka I svetskog rata.

Dragutin Dimitrijević - Apis(1876 - 1917) ,

pukovnik vojske Srbije. Inicijator i glavna ličnost zavereničke organizacije "Crna ruka" koja je 1903. g. organizovala i izvela atentat na kralja Aleksandra Obrenovića i kraljicu Dragu. Optužen je da je organizovao atentat na austrougarskog prestolonaslednika Ferdinanda u Sarajevu.Na Solunskom procesu 1917. g. osuđen je i pogubljen streljanjem zbog učešća u tom atentatu. Rehabilitovan je 1953. g. odlukom Vrhovnog suda Srbije.

Dimitrije Anastasijević Sabov (1724.- 1803.),

cincarski zanatlija i trgovac iz Sremskih Karlovaca. Zahvaljujući njegovoj donaciji , zajedno sa mitropolitom Stratimirovićem, osnovana je prva gimnazija u Srba. Ta gimnazija je bila rasadnik najvećih umova medju Srbima Ugarske, Srbije, Bosne i Crne Gore. Poznato je da je čak i austrijskom caru Josifu II pozajmio krajem 18. veka ogromnu sumu od tadašnjih 30.000 forinti.